Verschillende mensen herinneren zich Salomon
Schlosser. Niet altijd even gunstig, want
hij had nog al eens ruzie met zijn vrouw,
met veel lawaai en schreeuwen. Daarna liepen
ze weer gearmd de deur uit. Salomon was
scharrelaar in ongeregeld goed, hij handelde
in van alles (textiel, paarden, nuchtere
kalveren, kippen), voor een schappelijke
prijs.
De meningen
zijn nogal verdeeld over zijn mate van
armoede. Volgens iemand behoorde het gezin
tot de armste van Borne, volgens een ander
hield hij zich alleen maar arm. En volgens
weer een ander had hij stand, hoe arm hij
ook was…
Hij was een
schiere kerel… Ze hadden ook een mooie tuin,
met veel dieren die er in rondliepen… Ze
hadden veel sikken en bokken om het huis.
Een buurman
ziet hoe mevrouw Schlosser wordt opgehaald:
Ze hield zich aan het hekje voor het huis
vast, roepend: ‘Laat me toch met rust, ik
heb toch niets gedaan! Mijn man is al
opgehaald, en mijn zoon. Laat me met rust!!’
De Nederlandse politieman heeft toen met een
stok op haar handen geslagen.
Bron:
Interviews Jaap Grootenboer. |