Nathan Zilversmit en Sophia Strauss

Nathan Zilversmit, de oudste zoon van Izak Zilversmit, trouwt met Sofie Strauss uit Millingen in Duitsland. Ze krijgen in 1924 hun zoon Iwan en wonen aan de Ennekerdijk (nu nummer 23). Nathan was dansleraar van beroep, maar hij en zijn vrouw handelden ook in stoffen. Als hij in 1930  overlijdt aan een longontsteking probeert zijn vrouw met een handeltje in stoffen en kruidenierswaren in haar onderhoud te voorzien.

In 1938 vraagt Sofie een verblijfsvergunning aan voor haar 81-jarige Duitse moeder, omdat 'hare Moeder een hooge ouderdom bezit, zoodat eene verpleging bij hare dochter in Borne nodig is’. Haar broer Siegfried of Frits, die in Amsterdam woont en niet onbemiddeld is, verklaart dat hij wekelijks ƒ10,- aan de kosten voor het levensonderhoud van zijn moeder zal bijdragen. Bovendien wordt gesteld dat de moeder zelf ook nog over een bedrag van ƒ6000,- kan beschikken.

Sofie probeert ook haar zus naar Borne te halen, omdat deze zich in Duitsland niet meer kan redden: ‘Haar bezit, zijnde een woning met een weide, heeft ze moeten verkopen en de opbrengst daarvan als boete aan de Duitsche regering moeten betalen’.  Sofie zegt dat ze met haar handeltje ƒ20,- à ƒ23,- per week verdient, dat ook haar bemiddelde broer weer bij wil springen, en dat ze op een spaarbankboekje ƒ1000,- van haar zus heeft. Alle registers moesten worden opengetrokken om maar geloofwaardig te maken dat de vluchtelingen niet ten laste van de Bornse gemeenschap zouden komen. De gemeenteveldwachter heeft geen bezwaar en tekent op: ‘Het geheel in het gezin maakt een netten indruk waaruit ik de conclusie trok, dat zij een goed bestaan heeft’.

In de oorlog wordt mevrouw Zilversmit in april 1943 naar kamp Vught vervoerd en via Westerbork naar Sobibor waar ze bij aankomst wordt gedood. Haar moeder is dan waarschijnlijk al overleden. Voor zover bekend is de zus niet naar Borne gekomen.